Strange


Last night, I saw a strange dream 
Tonight, I don' t wannna scream
Bye- bye; never to be a a lie...  
tonight I feel that old beam... 


Never- never; to be a lie 
this kiss to be an aliby
Never-never to be a cry 


Ι wanna be the one you breath by 
I wanna be the storm you cross by
I wanna be the body breaking by

That strange old bit 
hidden in the rhythm 
in the caves of an hymn



Λύσεις Οικονομικής Κρίσης

Η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια βάλλεται από ακήρυχτο, υποχθόνιο οικονομικό πόλεμο. Στόχο έχουν να μας υποδουλώσουν ολοκληρωτικά.

Η άκρως τραγική κατάσταση έχει επικεντρωθεί  στο ύψος του χρέους. Και όλα τα άχαρα μέτρα που λαμβάνονται, έχουν ως σκοπό να επιστρέψουμε τα δανεικά στους μεγαλοτραπεζίτες τοκογλύφους. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πολιτικοί σε θέσεις κλειδιά συνεργάστηκαν με τους εχθρούς μας. Το επόμενο μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι αντιδράσεις των υπολοίπων ήταν ανύπαρκτες ή ανίσχυρες καθώς οι εγκληματίες κατά της Ελλάδας, Έλληνες και Ξένοι, χρησιμοποιούν γκανγκστερικές τακτικές για να πετύχουν τους σκοπούς τους και να δρουν ανενόχλητοι.

Οι εχθροί της Ελλάδας, κατόπιν μακροχρόνιου οργανωμένου σχεδίου με στρατηγικές κινήσεις έφεραν τη χώρα μας στο προπύργιο της κατάρρευσης.

Χρηματιστήριο, Ολυμπιακοί Αγώνες, Δανεισμοί, Ευρώ, Αποκρατικοποιήσεις, Φορολογία, Πολιτικό Σύστημα, Διαφθορά,  Παγκοσμιοποίηση, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, Ανεργία,  Πόλεμος κατά των Ελληνικών Επιχειρήσεων, Αδυναμία Πληρωμών. 

Το Χρέος Είναι Επαχθές. 

Πολιτικοί μας δρουν εις βάρος του ελληνικού εθνικού συμφέροντος. Ως συνέπεια είναι ένοχοι για προδοσία κατά της Ελλάδας και πρέπει να δικαστούν άμεσα. 

Οι μεγαλοτραπεζίτες που έπαιξαν ες βάρος μας να δικαστούν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο με την κατηγορία της πλεκτάνης οικονομικού εγκλήματος κατά της χώρας μας, καθώς και για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει εναντίον άλλων κρατών. 
Αφού κριθούν ένοχοι, να μας αποζημιώσουν για τις οικονομικές ζημιές που μας έχουν προκαλέσει. 

Αδιέξοδα

Είσαι σ' αδιέξοδο? 
Κάνε όπισθεν να δεις ποιον δρόμο πήρες λάθος. 
Θυμάσαι ποιος ήταν ο γύφτος που σ΄έστειλε ανάποδα?
Μήπως ήσουν και συ λίγο γύφτος?
Δεν φταίς εσύ...?!   
Φταίει το σύστημα!
-Μπάτε σκύλοι αλέστε... και λογαριασμό μη δίνετε.
Μετά ήρθε  κι η τρομοκρατία...! Βάλανε τους λύκους να φυλάν τα πρόβατα... και κείνα είπαν...
-Ας τους, εμείς πρόβατα είμαστε. Τι ξέρουμε? Τρώμε, πίνουμε, και λογαριασμό δε δίνουμ' .
Από δω παν κι οι άλλοι...!

Αδιέξοδο. 

Άντε να δούμε πώς θα βγούμε από δω.
Ποιος το μίτο θα κρατήσει?!
Σίγουρα όχι οι μαλάκες που μας έφεραν εδώ γιατί δεν ήξεραν την τύφλα τους.
-Αλλά όταν οι περισσότεροι είναι τυφλοί, ποιον θα διαλέξουν για οδηγό?
-Τον καλύτερο τυφλό!
-Ε, ας ξεστραβωθούμε τώρα! Γιατί άλλο σκοτάδι δεν πάει!
-Να φύγουν οι τυφλοί!  Και να πληρώσουν το φως φεύγοντας, παρακαλώ.  

Ερώτημα Κρίσεως: Το φίδι από την τρύπα ποιος θα βγάλει?!

Συνεχίζεται...

Muses

I was writting divine
then a demon intervine 
my pen started to wrinkle
the beauty of the theme.

I was writing divine
to break the spells of mind
I called my muses back
to spellcheck the rhyme.

Go to hell I whispered
these thoughts are not mine
Go to hell! I was frightened
these verses are not mine...
It's Someone Else's mind.

Someone Else dicated the falses
the mispells and the grammar errs.
Someone Else mistook me for
someone else.
It's not me. It's not you.
Someone else mistook us for sure.

I call my muses back
to protect my luck!
I call my muses back
to intervine divine!
I call my muses back
to inspire my mind
I call my muses
to light the dark side. 
I call my muses to
keep my hand on the path!

Or,  am I just lying
till I find my self divine?

Under reconstruction

This blog is under reconstruction. Also, I am thinking of moving out of this place. Leaving all these behind and starting a new blog. Not sure yet of new location. I have to connect the dots, first.Time answers all questions. C U Soon!

UFO

Το 1986 ήμουν 10 χρονών και πήγαινα Δ΄Δημοτικού. Από τότε και ακόμα  πιο πριν συνήθιζα να ξενυχτάω τα βράδια και να χαζεύω τον έναστρο ουρανό από το παράθυρό ή το μπαλκόνι μου. Πάντα είχα μια απορία τι άλλο να βρίσκεται στο απέραντο σύμπαν.
Θυμάμαι μια φορά που ατένιζα το φεγγάρι και με όλη μου την ψυχή σκέφτηκα ότι οι ψυχές μετά την ζωή πάνε στο φεγγάρι ψηλά, κι όχι κάτω από τη Γη στον Άδη. Στον Άδη πάνε οι καταραμένοι, οι έχοντες την ψυχή τους πουλημένη στον "διάβολο". Αυτά σκεφτόμουν βλέποντας την λάμψη του φεγγαριού. Ονειροπαρμένο που λέτε από μικρό...
Έτσι και την άνοιξη του 1986, δεν κοιμόμουν, είχε πάει 2 και η ώρα, και ατένιζα τα αστέρια. Θυμάμαι που τα κοιτούσα με κάθε λεπτομέρεια. Το αγαπημένο μου ήταν το πιο μακρυνό. Γιατί όσο μακρυνό κι αν ήταν η λάμψη και το φως του έφταναν στον πλανήτη Γη. Σκεφτόμουν άραγε να υπάρχουν άλλοι πλανήτες; Άλλα όντα; Γιατί να είναι μόνο οι άνθρωποι σ' αυτό το απέραντο σύμπαν;
Και δεν σας κάνω πλάκα. Ξαφνικά την γαλήνη της νυκτός, τάραξε ένα άγνωστο ως τότε ιπτάμενο αντικείμενο. Παρένθεση, ο αδερφός μου άκουγε ελικόπτερο κι αεροπλάνο κι έφευγε τρέχοντας στο παράθυρο ή στο μπαλκόνι και κατά συνέπεια είχα μάθει σχεδόν όλους τους ήχους των ιπτάμενων αεροπλάνων, μαχητικών και ελικοπτέρων που κυκλοφορούσαν στην ατμόσφαιρα!
Εκεί τώρα που χάζευα το αγαπημένο μου μακρυνό αστέρι, βλέπω ένα άγνωστο- Unidentified Flying Οbject να πετά πολύ χαμηλά, τα φώτα του να μη μοιάζουν με τα φώτα των αεροπλάνων ή ελικοπτέρων που ως τότε ήξερα, και ο ήχος του να είναι σχεδόν αθόρυβος, σαν να σκίζει απαλά τον αέρα.
Επίσης το Unidentified Flying Object είχε στρογγυλό ελλειπτικό σχήμα.  Το βλέπω και λέω δεν πιστεύω στα μάτια μου!!!! Δεν πιστεύω στα μάτια μου!!!!! Δεν πιστεύω στα μάτια μου!!!!!!
Εντωμεταξύ πήγαινε πολύ αργά, όταν λέμε πολύ αργά, πολύ αργά!!!!!!! Σαν να σκάναρε την περιοχή. Λέω, μήπως αυτό που βλέπω πρέπει να το πιστέψω?!!!!!! Πετάγομαι από το κρεβάτι με χρονοκαθυστέρηση και τρέχω στο ακριβώς απέναντι παράθυρο του χολ, που κοιτούσε ανατολικά. Το βλέπω ξόφαλτσα, κι ακούω μια τουρμπίνα γιγατόνων και το U.F.O. να εξαφανίζεται!!!!! Χάθηκε από τον ορίζοντα.
Μένω άφωνη. Πώς να το πεις; Που; Σε ποιον; Hallo!!!! Είδα UFO!!!!
Το σκεφτόμουν όλο το βράδυ μέχρι που κοιμήθηκα! Άστο παιδί μου, κάν' το γαργάρα! Δεν θα σε πιστέψει κανείς και θα σε κοροϊδεύουν κιόλας. (Κάποιες αλήθειες οι άλλοι για να τις δεχτούν, πρέπει να είναι έτοιμοι.) Δεν είδες τίποτα! Και έτσι αποφάσισα τότε. Δεν είδα τίποτα, δεν άκουσα τίποτα!
Την άλλη μέρα κοιτούσα με περιέργεια τα παιδιά στην γειτονιά μουστα μάτια γιατί, αν είχαν δει κάτι όπως εγώ σίγουρα θα καταλάβαιναν και το δικό μου περίεργο βλέμμα. Όμως όχι, κανείς! Όλοι κοιμόντουσαν προφανώς εκείνη την ώρα! Δεν είπα σε κανέναν τίποτα! Δεν είδα τίποτα!
Ναι τον E.T. τον εξωγήινο τον είχα δει στο σινεμά, αλλά όταν ήμουν 6 χρονών το 1982, όχι το 1986, τέσσερα χρόνια μετά. Δεν ήμουν πρόσφατα επηρεασμένη οπότε...
Περνάνε τα χρόνια, και ο κος Χαρδαβέλλας κάνει μια εκπομπή για τα U.F.O. Τα ρεπορτάζ του έχουν μαρτυρίες από ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι έχουν δει ιπτάμενα αντικείμενα σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Λέω μέσα μου: "Ναι, ρε μαλάκα! Είχες δει U.F.O.!!!! "  
'Ετσι μετά απ' αυτό, βρίσκω την ευκαιρία και ανοίγω την κουβέντα σε έναν πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος μου εξομολογείται ότι εκείνη την χρονιά ήταν φαντάρος σ' ένα νησί του Αιγάίου και είχε δει  ακριβώς αυτό που είχα δει κι εγώ και δεν το είχε πει σε κανέναν για να μην τον περάσουν για τρελό. 
Πρόσφατα, είδα την ταινία Επαφή Τέταρτου Τύπου. 
Τα συμπεράσματα δικά σας.

G. κατέγραψε σήμερα, 23 Φεβρουαρίου 2011, μετά από 25 χρόνια.

Στίχοι σε λευκό χαρτί


Κάποτε διάβασα ένα στίχο…

«Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι λες,
Κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι. Ας κλαις…»

Κάποτε έγραψα ένα στίχο…
Κι η ψυχή μου πέταξε
πέρα απ’ την αγάπη
πέρα από τα σύνορα
να συναντήσει Εσένα.                        

Σ’ ένα στίχο μια στιγμή
έκλεισα τη λύπη μου
ευχήθηκα τη χαρά  μου
έκαψα τα όνειρα  μου
ή ζήτησα αγάπη παντοτινή.

«Δεν αγαπάς και
δεν θυμάσαι λες…»
Κι αν δεν είσαι εδώ
γράφω ένα στίχο
για να ξεχαστώ
ή για να θυμάμαι
εκείνη τη στιγμή
που ταξιδεύαμε μαζί
πέρα απ’ τον χρόνο
ή πέρα απ’ την απέραντη αγάπη.

Κάποια στιγμή όντως παράξενη
έγινες κραυγή, έγινες ψίθυρος
εκνευριστικός, ένα κακόγουστο αστείο
κι έτσι έγινες πάλι στίχοι σε λευκό χαρτί.

Γράφω ένα στίχο  
Ξεκλειδώνω τη λήθη της αλήθειας
Ανοίγω την πόρτα της αγάπης
Δεν θυμάμαι.. ήταν σαν όνειρο
Κάτι όμως πρόλαβα να γράψω
Σ’ ένα λευκό χαρτί
Και μετά λέει σαν να πέταξα μακριά
Σ’ έναν κόσμο άγνωστο, μυστικό…
Και συ ήσουν ή δεν ήσουν εκεί…; 
Δεν θυμάμαι…
Διάβασα ένα στίχο
Κι η καρδιά μου χτύπησε περίεργα…
Σαν ν’ αγαπούσα μια φορά…
Κι η αγάπη μου έγινε λευκό περιστέρι που πέταξε μακριά,
Πριν φύγει όμως λέει της είπα να μείνει  σ΄ ένα λευκό χαρτί.