2 επ' άπειρον

Οι Άνθρωποι των Φαναριών.

Κάποτε είχαμε τα παιδιά των φαναριών, τώρα έχουμε τους μετανάστες των φαναριών!

Με ενοχλεί που σε κάθε φανάρι θα "μου την πέσει" ένας άνθρωπος για να καθαρίσει τα τζάμια μου! Δεν θέλω! Νιώθω λες και θέλουν να με βασανίσουν, σαν να με κυνηγάνε οι Ερινύες σε κάθε βήμα, σε κάθε φανάρι!

Ερινύες...ναι! Γιατί άραγε? Γιατί αρχικά θυμάμαι τα παιδιά των φαναριών, και πιο συγκεκριμένα, ένα από κείνα τα παιδιά, Γιαννάκης, αν θυμάμαι καλά... Είχε γίνει σχεδόν καθημερινό ραντεβού. Κάθε μέρα ήταν εκεί....μου χαμογελούσε, του χαμογελούσα, πιάναμε ενός λεπτού κουβεντούλα, μου καθάριζε και τα τζάμια...Εγώ του έλεγα να πάει σχολείο, μου έλεγε ψέματα ότι πάει... Ήθελα να επλίζω ότι και αυτό το παιδί θα αποκτήσει τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα. Έλπιζα ότι κάποια στιγμή θα σταματούσαν να το εκμεταλλεύονται και ότι θα ζούσε μια ανθρώπινη ζωή.

Ένα απόγευμα δεν ήταν εκεί, στο φανάρι, ούτε το άλλο...ούτε το μεθεπόμενο...

ΠΟΥ ΉΤΑΝ Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ?

Δεν τον ξαναείδα... αλλά ούτε και κανένα άλλο παιδί... Ξαφνικά εξαφανίστηκαν όλα! Την απάντηση στην εξαφάνιση, την πήρα από μια εφημερίδα που έπεσε στα χέρια μου. Σ' ένα μικρό άρθρο έγραφε ότι όλα τα παιδιά των φαναριών, τα οποία τα εκμεταλλεύονταν "άνθρωποι" οργανωμένου εγκλήματος, τα είχαν μεταφερέρει σε γειτονική χώρα, για να πουλήσουν τα όργανα του σώματός τους.

Μπορεί να ακούγεται σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά προφανώς είναι η αλήθεια.

Μοιάζει με κείνο το επίσης απίστευτο: Νεαρός γνωρίζει νεαρά σε μπαρ, τον πηγαίνει στο δωμάτιο της, του βάζει ποτό.... Το επόμενο πρωί ξυπνά σε μπανιέρα γεμάτη με πάγο.... Υπάρχει ένα σημείωμα που τον ειδοποιεί να μην κουνηθεί, να καλέσει αμέσως το 166, του έχει γίνει αφαίρεση οργάνου.

Τα παιδιά τα εξαφάνισαν. Stop.

Με τους μετανάστες τι γίνεται; Πώς ήρθαν εδώ; Πώς γίνεται να έχουν πιάσει όλα τα φανάρια της Αθήνας ανενόχλητοι; Τι προσφέρουν; Σε ποιούς; Γιατί;

Κάθε μέρα, σε κάθε φανάρι, σα να βλέπω τον Γιαννάκη μπροστά μου, να μου λέει μην συντηρείς αυτό το έγκλημα! Κάνε κάτι!

Ολική Κρίση Ύπαρξης. - Stop!

Ζούμε στην εποχή όπου όλα και όλοι βρίσκονται στο ναδίρ.

Τώρα αυτό δεν είναι και καινούριο. Μόνο που τώρα πια έγινε ορατό, βγάζει μάτι!

Και από που να ξεκινήσεις να μιλάς γι΄ αυτήν την κατάσταση;

Ας ξεκινήσουμε από την οικονομική κρίση που είναι και η πιο ορατή. Γιατί αν δεν έχεις λεφτά στο πορτοφόλι σου είναι κάτι πολύ ορατό. Αν οι τράπεζες, YES!, κινδυνεύουν να κλείσουν είναι κάτι επίσης πολύ ορατό και για μένα κι ευχάριστο!

Όλα αυτά που οφείλονται καλή μου?

Τώρα θα σας πω ό,τι μπορώ.

Αρχικά η ιδέα της παγκοσμιοποίησης δεν λειτούργησε και πολύ. Ήτανε το καροτάκι των ισχυρών για να ελέγχουν τον πλανήτη. Και δυστυχώς οι πιο αδύναμοι το έφαγαν και τώρα τρώνε το αγγούρι στον κώλο. Δηλαδή όλοι μαζί τρώμε ένα Τεράστιο Αγγούρι στον Κώλο Μας!

Και, ναι, αυτό μας πονάει! Πώς γίνεται να κοιμόμασταν όταν κάποιοι ήταν έτοιμοι να μας γαμήσουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε!

Κάποιοι δεν κοιμόνταν τότε αλλά δεν ήτανε αρκετοί.... Χώρια ότι τους έλεγαν και αλήτες...

Έτσι γίναμε ένα παγκόσμιο χωριουδάκι και μεις είμαστε οι Βλάχοι, οι Φτωχοσυμπέθεροι!

Σίγουρα δεν είμαστε, έχουμε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΜΗ, αλλά άντε να πείσεις τον χρόνια Yes sir, ότι ο κύριος του δεν είναι ανώτερος του αλλά και μεγάλο πουστράκι... κι έτσι με τεχνικές χειραγώγησης, προπαγάνδας, και παιχνίδια εξουσίας μας έπεισε ότι είμαστε μικροί. Δεν είμαστε!

Για να ξυπνήσουμε! Για να ξυπνήσουμε! Μας κοροϊδεύουν και λέμε κι ευχαριστώ;;;;

Τώρα θα μου πεις πιάσαμε πάτο...! Πόσο άλλο να πάει;;; Τώρα μας έχουν για τα καλά στο χέρι... Εδώ καλέ πεινάμε...!

Και δε μιλάμε μόνο για οικονομική πείνα... Μιλάμε και για ηθική... Μιλάμε και για συναισθηματική... μιλάμε για κοινωνική... μιλάμε για έναν άνθρωπο που χάνει, που πουλάει τον εαυτό του. Πουλάει τους γύρω του, πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει. Τον πουλάνε, πουλάει.

Πες μου που πουλάν καρδιές, να σου πάρω μια.

Πες μου που πουλάν ψυχές;

Στο Διάβολο! Και κει πάμε όλοι γοργά- γοργά με συνοπτικές διαδικασίες. Τσουνάμι, Δίδυμοι Πύργοι, Σεισμοί, Φωτιές κτλ. κτλ. Όλα οδηγούν σ' έναν προορισμό! Απ' τον Διάβολο με μίσος... στην κόλαση ολοταχώς!

Η κοινωνία αυτή είναι νομίζω Κοινωνία του Μίσους. Όπως όλα μισά, μισούν οι άνθρωποι, τον εαυτό τους, τους γύρω τους, την μισερή ζωή τους.

Αφού δεν μπορώ λοιπόν να δημιουργήσω... ας καταστρέψω! Αυτοκαταστροφικές συνήθειες. Ετερο-κατοστροφικές τακτικές. Βία στη βία. Έστω η βία είναι αληθινή, είναι ορατή. Την βλέπεις. Δημιουργείς Βία. Άρα υπάρχεις;;;;

Αμ, εγώ δεν θα σε αφήσω να με καταστρέψεις! Καταστρέφομαι και μόνος μου! Παίρνω ναρκωτικά, καπνίζω, πίνω, γαμάω την γυναίκα σου, πηδάω την κόρη σου, βάζω και καμιά φωτιά το καλοκαιράκι, ρίχνω και σκατά στη θάλασσα, ουράνιο στην ατμόσφαιροα, ρίχνω και καμιά ανάποδη στα παιδιά μου, καίω και το μαγαζάκι σου, λερώνω και τον δρόμο σου,καίω και καμιά πόλη άμα δε μ' αρέσει, σκότωνω κι όποιον γουστάρω, αφήνω και κάνα λάκκο ανοιχτό για να σκοτωθείς και "μόνος σου", ρίχνω και άπλετο σκοτάδι στην Εθνική Οδό, σε κλέβω και μπροστά στα μάτια σου, σε κοροϊδεύω μπροστά στα μούτρα σου, σε ειρωνεύομαι, σε χλευάζω, σε στέλνω στην ανεργία αορίστου, δεν σε πιστεύω ότι είσαι άρρωστος, δεν σε πιστεύω ότι πεθαίνεις καθημερινά, δεν είσαι άρρωστος, είσαι παρανοϊκός. Απολύεσαι!

Και να 'μαι στην ανεργία. Δεν έχει δουλειά, δεν έχει λεφτά, δεν έχει μέλι. Δεν έχει τίποτα. Καλώς τ' αρχίδια μας τα δυο. Συγνώμη αλλά είναι πολύ δύσκολα και θα πρέπει να στήσετε τον κώλο σας, θα πρέπει να ξεζουμιστείτε, θα πρέπει να μας αποδείξετε ότι αξίζετε. Αξίζετε, δεν αξίζετε!

Δεν αξίζω τίποτα. Η αξία μου σε χρήμα μεταφράζεται σ' ένα βασικό μισθό ως νέος, 600 ή και 800 ευρώ. Δεν έχω. Δε φτάνουν. Δε φτάνω. Πουθενά; Πουθενά; Πότε; Ως πότε; Γιατί μου το κάνετε αυτό;

Θυμάσαι τότε; Πότε; Τότε; Πότε; Από πάντα βρε κουτό; Οι περισσότεροι σου λέγαμε ψέματα.

Και εμείς, οι άλλοι που σου είπαμε την αλήθεια, εκείνην την ώρα εσύ έκλεινες τ' αυτιά σου. Δεν σε συνέφερε να μας πιστέψεις, δεν ήθελες να μας πιστέψεις, ήθελες να μεγαλώσεις, όπως σε παραμύθιαζαν οι άλλοι. Να μπεις στο δημόσιο, να σπουδάσεις, να γίνεις ένας πτυχιούχος με ένα μεγάλο κι εντυπωσιακό χαρτί στον τοίχο. Ποτέ δε σου είπαν να γίνεις Άνθρωπος?!

Σπούδασες. Αλλά δε σου είπαν τότε ότι τα χαρτιά γίνονται κι εύκολα κωλόχαρτα, αν δεν έχεις άλλο χαρτί να σκουπιστείς; Και τα ευρώ τέλειωσαν τώρα. Και τα ψέμματα. Έλα πες την αλήθεια. Τι σπούδασες; Κάθε πότε πάταγες το πόδι σου στο "πανεπιστήμιο"; Μίλα τώρα, σου είπαν όσα έπρεπε να γνωρίζεις βγαίνοντας απ΄την πόρτα του Πολυτεχνείου; Της Νομικής, του Παιδαγωγικού κ.ο.κ;

Κώδικας Ολικής Καταστροφής. Σου ψιθύρισε κάποιος έστω στο αυτί, ότι σου την είχαν στημένη; Ό,τι στην γωνία ήτανε μπάτσοι; Όχι; Όχι.

to be continued....

Διάλειμμα για διαφημίσεις και ποδόσφαιρο.