Αγώνας Πάθους:Σημειώστε Χ όπως Χριστούγεννα

"A' Ημίχρονο" Και το θέμα είναι γκομενικό για άλλη μια φορά! Δηλαδή για να καταλάβω πόσο μαλάκας είμαι?! 1% 10% 90% Αλλά εγώ φταίω ή για να τα λέμε καλύτερα ο έρωτας φταίει. Διότι ως τυφλός και με παρωπίδες σε κάνει να δικαιολογείς τα πάντα! Γιατί εμένα μου τα λέγαν οι φίλοι μου, οι δικοί μου, όλοι μου το λέγαν! Μέχρι κι ο Διονυσίου έλεγε "Εγώ καλά σου τα λεγα" κι η Μαρινέλλα "Κι έλεγες..." Μα η υπογεγραμμένη έπλεε σε πελάγη ευτυχίας όταν ήταν με τον "αγαπημένο-αχαΐρευτο" Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι δεν κάνω μαλακίες.. ΚΑΝΩ. Κι εκείνος κάνει. Στις μαλακίες σημειώστε Χ. Το amore ως ένα βαθμό είχε δίκιο. Και γώ βέβαια. Διότι δεν ήμουν και το πιο ευγενικό πλάσμα όταν βέβαια μου έθιγε τον εγωισμό μου. Μου έθιγε τον εγωισμό λέμε. Αχ! Και γώ! Ωχ! Όταν έπαιζε θέατρο για να εξασκήσει και την τέχνη του ψαρέματος συν την τέχνη της υποκριτικής, που την εξασκεί ούτως ή άλλως και τόσο καλά που στα επιστημονικής κομεντί θα ήταν οσκαρικός (=δυνατός υποψήφιος για Όσκαρ α' ανδρικού) Βέβαια κάτι μας ενώνει γιατί πέρασε σχεδόν ένας χρόνος με δυνατά break. Και ακόμα εδώ, Αυτό που λέει άστον να φύγει κι άμα γυρίσει.. Ε, ένα τέτοιο. Ένα όντως τέτοιο? Από μένα standard, για κείνον δεν ξέρουμε ακόμα. Τώρα βέβαια αυτός πιθανότατα όντως με θεωρεί στανταράκι' κακώς. Βέβαια στα διαλείμματα η υπογεγραμμένη είχε κι άλλες γνωριμίες αλλά κανείς γαμώ το κέρατό μου δεν ήταν σαν κι αυτόν. Είχα υποσχεθεί ότι θα γίνω καλύτερος άνθρωπος. Αλλά πως να γίνεις όταν είσαι στην παραλία και με το που γυρνάς το κεφάλι σου ο κύριος σκανάρει όλες τις γύρω γκόμενες? Σε πιάνουν τα διαόλια, η ειρωνεία, τα μούτρα. Δε σε θέλει. Πόσο μαλάκας είναι? Δε ντρέπεται? Δηλαδή εγώ τι ρόλο παίζω? 5η αναπληρωματική! Πόσο μαλάκας είμαι?! Στο καλό να πας! Όχι! Όχι! Μη φεύγεις! Μόλις φεύγει χάνω γη, χάνω έδαφος, τραυματίζομαι. Βέβαια όταν ο ίδιος κύριος σου λέει "Εγώ εσένα θα σε κάνω ευτυχισμένη! Βάλτο καλά στο μυαλό σου!" Καο όντως η ευτυχία αιωρείται παντού όταν η κυρία είναι δίπλα του, αυτή την υπόσχεση την έχει κρατήσει, ε? Γιατί αν εξαιρέσουμε το ματάκι και τις καθυστερήσεις, όταν η κυρία είναι μαζί με τον κύριο δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Μην πω ούτε και τσιγάρο ,αν και μανιώδης καπνίστρια. Αυτό κάτι λέει. Μία πληρότητα. Για τον κύριο έχουμε αμφιβολίες, γιατί εκείνη αισθάνεται ότι μια κοτσάνα της μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Γιατί άραγε? Τι φταίει? Να το λέν εγωισμό, να το λέν αδύναμες βάσεις. Λοιπόν επόμενο μάθημα: Βασομηχανική του Έρωτα! Ποια είναι αυτή η Βάσω? Όχι! Θα διαβάσω! Βάσεις είπαμε! Κόψε τη ζήλεια και την ανασφάλεια, δε σου βγαίνει σε καλό. Τώρα μάλλον για να μπουν καλές γερές βάσεις, θα πρέπει να κόψουμε τις ως άνω και άλλες μαλακίες και κοτσάνες. Ναι, κυρία μου, κάν'τε κι ένα ξεχορτάριασμα! -Καλά, καλά, αν κι έχουν γίνει πολλά πρέπει να αρχίσω να ξεριζώνω τα παράσιτα. Και σειρά του μετά, ε! Είπαμε! Αμοιβαίες εργασίες. Συνεργασία. Αλλιώς δεν γίνεται. Θέλεις να περάσουμε τα Χριστούγεννα μαζί? τάδε έφη εκείνος. Καμπανάκια αρχίζουν να κουδουνίζουν παντού. Παράκουσα? Κατσε να ρωτήσω να κερδίσω χρόνο. Κάτω από την επιδερμίδα έχει χάθεί χρώμα αίματος, η πίεση πέφτει.. μέχρι... Ναι! Το είπε! Αχ! Τον καλό μου! Σχολιαστής: Θέλει ν' αναφωνήσει "Αλήθεια???" με το ζόρι κρατά το δάκρυ συγκίνησης, και τη φωνή να μη τρέμει και ενώ νιώθει ότι αν γίνει αυτό, θά 'ναι τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα της ζωής της, αντιθέτως εξωτερικά κοκκαλώνει μετά από καχύποπτη αρνητική σκέψη που λέει "Δεν μπορεί να σε στήσει και τα Χριστούγεννα!" Αν γίνει αυτό θα είναι τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής σου. Και βάλ'το καλά στο μυαλό σου! Μην ξεχνάς είναι Οσκαρικός ηθοποιός, ακαταμάχητος σκόρερ, ίσως θέλει να σ' εκδικηθεί για κείνο... γιατί η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο... Και τιιιι κρύο θα κάνει τα Χριστούγεννα! Ωχ! Οχι, είναι ικανός να σε στήσει Χριστουγεννιάτικα μπροστά απ' τον καθρέπτη και πάνω από το ρολόι. Η ώρα να σημαίνει Δώδεκα και όλα ξαφνικά να γίνουν κολοκύθες, στάχτες. Όχι!Όχι! Δεν σου έχει προσφέρει ακόμα το γοβάκι! Δεν ξέρω! Είναι υπό αμφισβήτηση η αγνή πρόθεση της πρότασης. Καλά θα κάνεις να απαντήσεις κουλ, ψύχραιμα όσο γίνεται. Θέατρο εσύ! Θέατρο κι εγώ!'Η παίζουμε ή δεν παίζουμε! "Ναι, θα δούμε ως τα Χριστούγεννα" απαντάωμε ύφος σχεδόν ψυχρό και με υπόνοια άρνησης. Κόπηκε. Χιχιχι! Μου φαίνεται εγώ θα πάρω εκδίκηση τώρα. Α ρε πούστη! Να σε στηνα τα Χριστούγεννα, ε? Μπα! Δεν τα κάνω εγώ αυτά. Αυτά είναι δική του ειδικότητα. Θα κάνω κάτι άλλο! Βάρα τον! Βάρα τον στο ψαχνό! Καλέ τι γίνεται? Παίζω στον πόλεμο τον Ρόουζ και δεν το 'χω καταλάβει ακόμα. Μπα! Σκέφτομαι τραγούδι για την περίσταση... Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... μα εσύ ποτέ να μη βγεις απ' τη ζωή μου...όλα ή τίποτα. Λοιπόν το όλα ή τίποτα για την ώρα είναι το καλύτερο. Έχεις σκληρό αγώνα μπροστά σου! Ξεκίνα! Του κόψες τη φόρα! Προχώρα! Παράπονα, Λάθη, Παραλείψεις. Τώρα είναι η ώρα! Α! Ακούει! Δε μασάει! Ωχ! Το παράκανα! Μου λέει "Σταμάτα!" Έχω πάρει φόρα, δε με σταματάει. Το πληρώνω και πάλι. Το παράκανα. Δεν θέλω! Θέλω να του πω "Δε θέλω να ζω χωρίς εσένα". Ουπς! Υπερβολές? Όχι! Αλλά άλλα θέλω, άλλα σκέφτομαι, άλλα λέω. Μπερδεμένα μηνύματα. Stop. Παρασύρομαι. Παρασύρεται σε μεγάλες υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει. Και μετά the sound of silence. "Β' Ημίχρονο" Αυτός ο τύπος έχει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα να σε αιφνιδιάζει εκεί που δεν το περιμένεις. Που σημαίνει ότι εγώ πρέπει να εξασκήσω τις ικανότητες goal keeper διεθνούς επιπέδου. Δηλαδή πως τα λές αυτά? Δεν τα 'χω ξανακούσει. Λυπήσου με. Είναι σα να παίζω παιχνίδι στις καθυστερήσεις με πέναλτυ. Δεν θέλω. Σειρά μου τότε για πέναλτυ. Αμείλικτα σουτ. Σσσσσιτ! Έλα που ο παίκτης είναι κατηγορία Α' Εθνική και διαιτησία επιπέδου Collina και τρώω κόκκινη για 2 τουλάχιστον αγωνιστικές/βδομάδες. Και που ξέρεις τι κάνει? Φιλικά παιχνίδια εκτός έδρας? Εντός? Αδύνατον. Απαράδεκτο! Στέλνω μηνύματα διαμαρτυρίας και επιδεινώνω δυστυχώς την κατάσταση και τον αποκλεισμό και για άλλες αγωνιστικές/μέρες/βδομάδες. Διότι σου λέει κυρία μου επειδή στην αρχή δηλαδή σας δείξαμε αδυναμία εσείς θελήσατε να το εκμεταλευτείτε. Δεν το εκμεταλεύτηκα Sir όπως νομίζετε, δυστυχώς έχασα την μπάλα. Με απανωτά πέναλτυ από έμπειρο παίκτη, που σίγουρα τα 'χει ξανακάνει, αρχίζω να φοβάμαι, να με πιάνουν ανασφάλειες, να λέω αυτός παίζει λίμπερο, εγώ όλο μαλακίες κάνω. Δεν τον έχω! Αλλάζω τακτική! Προσπαθείς να πεις κάτι και συ καλό, να κάνεις καλό, ποιος ξέρει ποιος σπάει το ποδάρι του, λέμε τώρα, και ο διάβολος αντεπιτίθεται. Εκεί που η κυρία είναι σε περίοδο αποκλεισμού, χτυπάει τηλέφωνο. Όχι δεν είναι από κείνον αλλά από παγκίτη/γκόμενο που προτείνει έξοδο σε νυχτερινό μαγαζί της περιοχής. Τι να κάνεις? Αναπηρωματικός? Αναπληρωματικός! Τι να κάνεις? Πόσο να στενοχωριέσαι? Χρειάζεσαι λίγο αέρα. Αφού εκείνος σκέφτεσαι είναι παλιοεγωιστής, σκληρός, αδιάφορος, απών... κοιτάς μπας και βρείς αντικαταστάτη. Αλλά νάδα! Γαμώτο ο παίκτης δεν συγκρίνεται. Αλλά το παρακάνει! Πάω και γω σε φιλικό εκτός έδρας και βγαίνω με νίκη over 5. Τι να λέμε τώρα? Δε λέει. Θα προπονηθώ γιατί δεν γουστάρω να παίζω με κολοκωτρονίτσι, ενώ έχω ανοιχτή θεσάρα Α' Εθνική. Προπόνηση αγάπη μου! Προπόνηση! Βέβαια το βρώμικο μυαλό του δύσκολα το πιάνεις... Ναι! Μιλάμε για βρώμικο παιχνίδι! Αλλά δεν μπορώ να πώ... έχει ενδιαφέρον. Οι νίκες επί του πρωταθλητή είναι το κάτι άλλο! Ανεπανάληπτες! Ασύγκριτες! Κυματίζουν σημαίες παντού! Το πλήθος (λέμε τώρα) ζητοκραυγάζει! Εμπαινε! Πάνω του! Τον έχεις! Το βλέπεις στα μάτια του, στη φωνή του, στο σώμα του...στα όνειρα του. Και κει κάπου καταλαβαίνει κι εκείνος ότι σ' έχει, και ξαναρχίζει το βρώμικο παιχνίδι του... -Νομίζεις ότι μ' έχεις, ε? Καημένη γελάστηκες. Μπαίνουμε σε άλλη φάση και κει δεν τα βγάζεις εύκολα πέρα μαζί μου. Εγώ δεν αφήνω την lionheart να την πατήσει καμία τσούλα. -Τσούλα, εγώ? -Όχι, λέμε. Φυλάμε τα ρούχα μας, να 'χουμε τα μισά. Μας τα πήρε τα μισά η προηγούμενη, μη μας πάρεις κι εσύ τα υπόλοιπα. -Τα ρούχα σου σίγουρα τα θέλω off, τώρα εσένα σε θέλω μέσα, και την καρδιά σου να καίγεται. Γίνεται? Για κάτσε λίγο... αν τελικά εσύ είσαι ο "τσούλος". Σχολιαστής: Αγάπη μου όταν εσύ μάθαινες μπάλα, εκείνος ήταν ο scorrer της χρονιάς. -Έχει δίκιο. Γάμησέ τα! Ναι, πάλι καβάλησα καλάμι. Λίγο respect στον γηραιότερο.. Χιχιχι. Αχ! Με λέει αγάπη του! Χύνω...δάκρυα συγκίνησης... Ομως δεν παραδίδεται. Ο εγωισμός θίγεται. Ο δικός μου πέφτει και πέφτει και πέφτει... Σχολιαστής: 'Εϊ! Σήκωσε τον! Αρκετά! Παρατράβηξε αυτό το παιχνίδι! -Εντάξει εσύ είσαι καλύτερος! Παραδίνομαι! Όχι άλλο αποκλεισμό! Θέλω να σε σέβομαι! Να σε ποτίζω με την σαμπάνια τoυ νικητή! Ναι! Να σου κρατάω τις πετσέτες! Μάθε με καλύτερη μπάλα! Βαριέσαι?! Και γώ κουράζομαι! Πολύ αδρεναλίνη! Πολύς κόπος! Πολύς ιδρώτας! Δεν μπορώ άλλο! Παίζουμε φιλικό? Αλλά τώρα ο τηλεφωνητής λέει λείπεις. Αναποδιές. Χάσαμε πάλι δύο συναντήσεις. Γαμώ τα διαβολάκια μου! Ποιο είναι το κουμπί σου? Πόσα είναι αυτά τα κουμπιά σου. Ποιες είναι οι ευαίσθητες περιοχές? Πώς να τα βρώ άμα είμαι εκτός? Και πως δηλαδή να παίξω καλή μπάλα μετά από κόκκινες κάρτες διαρκείας. Δεν ξέρω αν θέλω να παίξω άλλο. Κουράστηκα. Ίσως δεν είναι τόσο καλό το παιχνίδι.. Είμαστε στις καθυστερήσεις κι η κούραση είναι εμφανής. Και τα Χριστούγεννα? Άραγε θα ξαναγεννηθούμε ή θα πάρουμε οριστική μεταγραφή?