Για τη Σατραπεία

Πρόλογος: Tο "Για τη Σατραπεία" το είχα γράψει με αφορμή την Σατραπεία του Καβάφη αντί ανάλυσης σε απλό κείμενο, που μας είχε ζητήσει η δασκάλα μας. Είπα τι να αναλύσεις από το ποίημα; Ό,τι και να πεις, δεν μπορείς να καλύψεις τα λόγια του ποιητή! Και επειδή αν δεν έγραφα τίποτα εκείνη θα με τσεκούρωνε στο τρίμηνο. 'Ετσι είπα να γράψω ένα ποίημα. Έβαλα τις λέξεις-κλειδιά σα προσχέδιο και κατόπιν τις σύνέθεσα. Σκέφτηκα τι να κάνω; Αυτό μπορώ να κάνω. Αυτό είναι. Αν της αρέσει καλώς, αν δεν της αρέσει, έκανα ό,τι μπορούσα. Της παρέδωσα, και την επόμενη φορά, με κάλεσε κάπως μυστικά και ίσως και συνομωτικά να μου πει. Καθώς πήγαινα προς την έδρα της σκεφτόμουν... "ρε μαλάκα τι έκανα; Γιατί είναι έτσι αυτη; Λες να με μπινελικώσει; Εντάξει άλλο πράμα είχε ζητήσει αλλά ποιος καθόταν τώρα να γράφει με τις ώρες; Και τι να έγραφα, δηλαδή? Λες να μου ρίξει κάνα χαστούκι για ασέβεια; για απειθαρχία στα ζητούμενα; " Στην αρχή ήταν σιωπηλή και με κοίταζε με ένα βλέμμα ακαταλαβίστικο. Ηταν λες και την είχε χτυπήσει κεραυνός... Η φωνή της μόλις άρχισε να μιλάει ήταν τρεμουλιαστή. Αναρωτήθηκα μέσα μου μήπως ξαφνικά άρχιζε να ωρύεται. Κάτι έχει γίνει, κάτι έχει πάθει, περίμενε. Μην σκύψεις όμως και σου ρθει καμμιά αδέσποτη σφαλιάρα, σαν εκείνη της Αγαθής. - Η Αγαθή ήταν η πρώτη μου δασκάλα που μου 'χε ρίξει μια σφαλιάρα... που ακόμα τη θυμάμαι! Αλλά άλλη ιστορία είναι αυτή. Και με ρωτάει, που λες: Εσύ το έγραψες, G. αυτό; Ναι της λεω, γιατί; Όχι πολύ καλό μου λέει είναι... Α, λέω, το ξέρω ότι ζητήσατε ανάλυση, αλλά τι να σας πω, δεν μπορούσα, είπα να γράψω κάτι σε έμμετρο. Μεγάλη παύση μεσολαβεί. Δεν το είδες κάπου; Δεν το διάβασες κάπου αλλού; Όχι της λέω. Για να πω την αλήθεια, περίπου ένα τέταρτο μου πήρε δεν είναι καλά γραμμένο; Η αλήθεια είναι ότι είχα την αγωνία να ακούσω για το δημιούργημά μου. Παύση. Βρίσκει φωνή και λέει είναι καταπληκτικό. Το έδειξα και στους συνάδελφους και συμφωνήσαν όλοι. Αλήθεια; την ρωτάω τώρα σα χαμένη. Με κοιτούσε σαν να είχε μπροστά της φάντασμα, και μου λέει: Θα θέλαμε να το δημοσιεύσουμε στην εφημερίδα του σχολείου, αν φυσικά μας επιτρέπεις; Ναι, της λέω, εννοείται, τιμή μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Σα χαμένη, ενθουσιασμένη, απορημένη. Τότε σαν να κατάλαβα το ύφος της. Είχα ακριβώς το ίδιο μετά την προσφορά της. ....................................... Για την Σατραπεία Μη γελαστείς ποτέ, μη συμβιβαστείς Μη γελαστείς, και παρατήσεις τους πόθους, τις επιθυμίες σου Αυτές σε κρατάν στη ζωή Κι αν δεν μπορείς να βρεις την ευτυχία μην ενδώσεις στην Σατραπεία Δημιούργημα του κακού είναι Δημιούργημα της φαντασίας Ο πόθος σου να μην είναι ποτέ η Σατραπεία Κι αν σε γέλασε και το κατάλαβες γύρνα πίσω, μη φοβάσαι. Η ευτυχία βρίσκεται στους πόθους τους ανικανοποιήτους, τους μεγάλους Ξέρεις ότι γι' αυτούς γεννήθηκες γι' αυτούς και ζεις. Αν δεν ζεις γι αυτούς, θα πεθάνεις, να το ξέρεις κι ας ζεις ακόμα. Μην γελαστείς ξανα, μ' ακούς; Ασε τους άλλους να ζουν όπως θέλουν, να λεν ό,τι θέλουν Εσύ μείνε ο εαυτός σου οι πόθοι σου, οι επιθυμίες σου, τα όνειρά σου. Μη γελαστείς! Και να το ξέρεις κάποτε θα πραγματοποιηθούν. Ίσως και αργά, αλλά θα πραγματοποιηθούν. Ζήσε! Ζήσε μ' αυτούς, ζήσε γι' αυτούς για τίποτα άλλο. G. , Spring-1994